தூபம் போல் என் ஜெபங்கள்

தூபம் போல் என் ஜெபங்கள்
ஏற்றுக் கொள்ளும் ஐயா
மாலை பலி போல் என் கைகளை
உயர்த்தினேன் ஐயா
உம்மை நோக்கி கதறுகிறேன்
விரைவாய் உதவி செய்யும்

என் குற்றங்கள் நீர் மனதில் கொண்டால்
நிலைநிற்க முடியாதையா
மன்னிப்புத் தருபவரே
உம்மைத் தான் தேடுகிறேன்

விடியலுக்காய் காத்திருக்கும்
காவலனைப் பார்க்கிலும்
என் நெஞ்சம் ஆவலுடன்
உமக்காய் ஏங்குதையா

என் வாய்க்கு காவல் வையும்
காத்துக் கொள்ளுமையா
தீயன எதையுமே
நாட விடாதேயும்

என் கண்கள் உம்மைத் தானே
நோக்கி இருக்கின்றன
அடைக்கலம் புகுந்தேன் – நான்
அழிய விடாதேயும்

Thoopam pol en jepangal
aettuk kollum aiyaa
maalai pali pol en kaikalai
uyarththinaen aiyaa
ummai Nnokki katharukiraen
viraivaay uthavi seyyum

en kuttangal neer manathil konndaal
nilainirka mutiyaathaiyaa
mannipputh tharupavarae
ummaith thaan thaedukiraen

vitiyalukkaay kaaththirukkum
kaavalanaip paarkkilum
en nenjam aavaludan
umakkaay aenguthaiyaa

en vaaykku kaaval vaiyum
kaaththuk kollumaiyaa
theeyana ethaiyumae
naada vidaathaeyum

en kannkal ummaith thaanae
Nnokki irukkintana
ataikkalam pukunthaen – naan
aliya vidaathaeyum